Δήμος Σουλίου
Όλα όσα θέλετε να μάθετε για τον Δήμο Σουλίου
Διοικητικά
Ο Δήμος Σουλίου είναι δήμος της Περιφέρειας Ηπείρου, ο οποίος συστάθηκε το 2011 από τη συνένωση των προϋπαρχόντων δήμων Αχέροντα, Παραμυθιάς και της Κοινότητας Σουλίου. Πρωτεύουσά του είναι η Παραμυθιά. Επίσης η Σαμονίδα, κεφαλοχώρι της Σουλιώτικης Συμπολιτείας κατά τους πρώτους αιώνες της σύγχρονης εποχής, έχει ορισθεί ως «ιστορική έδρα» του δήμου.
Γεωγραφική θέση
Ο Δήμος Σουλίου αποτελείται από όμορα γεωγραφικά διαμερίσματα με κοινή ιστορία και κοινές επιμέρους πολιτισμικές συνήθειες και πρακτικές, με σαφή κοινωνική συνοχή μεταξύ των συνεννούμενων δομών. Ένας Δήμος ανάμεσα στον Καλαμά και στο μυθικό Αχέροντα. Την αρχαία Ελέα και Φωτική , Βυζαντινή Παραμυθιά και Οσδίνα και το Σούλι, ορόσημο της νεότερης ιστορίας.
Ο Δήμος Σουλίου απέχει από τα Ιωάννινα 52 χλμ. και από την Ηγουμενίτσα 35 χλμ. Η έκταση του νέου Δήμου φτάνει τα 316.853 στρέμματα ενώ ο πληθυσμός του τις 11.000 περίπου με μεγάλη αύξηση τους καλοκαιρινούς μήνες.
Τα όρια του Δήμου αρχίζουν από το γνωστό από τη μυθολογία ποταμό Αχέροντα, στα νότια, και φτάνει μέχρι το χωριό Νεράιδα στα βορειοδυτικά. Ανατολικά της υψώνεται η οροσειρά Κορύλα (ύψ. 1658 μ.) που αφήνει μόνο ένα στενό πέρασμα προς το Νομό Ιωαννίνων - τη Σκάλα της Παραμυθιάς. Δυτικά περικλείεται απο χαμηλά βουνά που τη χωρίζουν από τον κάμπο του Μαργαριτίου.
Πηγή: Δήμος Σουλίου
Ιστορικά
Κατά την αρχαιότητα και ιδιαίτερα την εποχή του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου, όπου έζησε και έδρασε ο Αγιος Δονάτος, η νότια περιοχή του Δήμου ήταν θάλασσα και αποτελούσε τμήμα του Γλυκύ Κόλπου και της Αχερουσίας Λίμνης. Η περιοχή αυτή ακολούθησε την τύχη των άλλων Ηπειρώτικων πόλεων. Υποδουλώθηκε στους Ρωμαίους, αποτέλεσε τμήμα του Βυζαντινού Κράτους, λεηλατήθηκε από τους Σλάβους, γνώρισε την κυριαρχία των Βενετών και τέλος σκλαβώθηκε από τους Οθωμανούς -Τούρκους. Από την τουρκική δουλεία πέρασε στην Σουλιώτικη Συμπολιτεία.
Χαρακτηριστικά του Δήμου
Τα χαρακτηριστικά που ορίζουν την φυσιογνωμία του Δήμου είναι:
- Ο γεωργικός χαρακτήρας της πεδινής ζώνης του κάμπου.
- Η έντονη κτηνοτροφική δραστηριότητα.
- Η ιδιαίτερη ομορφιά του φυσικού τοπίου.
Συστάθηκε το 2011 με το Πρόγραμμα «Καλλικράτης», από τη συνένωση των προϋπαρχόντων Δήμων, Παραμυθιάς, Αχέροντα και της Κοινότητας Σουλίου. Έχει πληθυσμό 10.185 κατοίκων, σύμφωνα με την Απογραφή του 2011. Έδρα του Δήμου, είναι η Παραμυθιά. Η Σαμονίδα έχει ορισθεί, «ιστορική έδρα» του Δήμου Σουλίου.
0
ΚΑΤΟΙΚΟΙ
0
ΕΚΤΑΣΗ
0
ΥΨΟΜΕΤΡΟ
0
ΚΟΡΥΛΑΣ
Αξιοθέατα
Πολλά είναι και τα αξιοθέατα της περιοχής:
Αχέροντας
Ο θρυλικός ποταμός Αχέροντας, τα Στενά και οι Πηγές του αποτελούν μια περιοχή εκπληκτικού φυσικού τοπίου, ένα οικοσύστημα με μεγάλο οικολογικό, φυσιολατρικό και ιστορικό ενδιαφέρον. Ειδικότερα η διαδρομή από τις Πηγές έως το Σούλι κρίνεται απολαυστική αφού γίνεται κάτω από την σκιά τεράστιων πλατάνων και μέσα από την δροσιά που χαρίζουν τα παγωμένα πεντακάθαρα νερά του ποταμού.
Σκάλα της Τζαβέλαινας
Δεξιά και επάνω από τις πηγές βρίσκεται η Σκάλα της Τζαβέλαινας - ηρωίδας Σουλιώτισσας. Η ανάβαση σχετικά εύκολη. Το τοπίο άγριο, το βουητό των νερών, το καταπράσινο ολόγυρα, η θέα προς την πεδιάδα ξεκουράζουν και συνάμα κυριεύουν με δέος την ψυχή του επισκέπτη.
Αρχαίοι οικισμοι
Στην Χόικα αλλά και στο Γαρδίκι σώζονται ακόμη αρχαίοι οικισμοί και αρχαία τείχη. Επίσης μικρή οχυρωμένη ακρόπολη βρίσκεται στη θέση «Κιοτέζα» της Αγοράς αλλά και στην Χόικα, επάνω στην εθνική οδό, βρίσκεται μικρό αρχαίο Σπήλαιο, το οποίο δεν έχει εξερευνηθεί ακόμη.
Αγία Κυριακή
Για το Γαρδίκι, εξαιρετικής σημασίας εκκλησιαστικό μνημείο αποτελεί ο Ναός της Αγ. Κυριακής. Η εκκλησία αυτή χτίστηκε πιθανόν την υστεροβυζαντινή περίοδο, μονόκλιτη με καμάρα και αντικαταστάθηκε από δίρριχτη στέγη. Η Αγία Κυριακή βρίσκεται στον Διαρκή Κατάλογο των κηρυγμένων αρχαιολογικών χώρων και μνημείων της Ελλάδας, ως σημαντικό δείγμα αρχιτεκτονικής των χρόνων του Δεσποτάτου της Ηπείρου.
Παλαιά Εύροια
Η γνωστή απο τη φιλολογική παράδοση παλαιοχριστιανική πόλη της (Παλαιάς) Εύροιας τοποθετείται στην Γλυκή του Δήμου Αχέροντα. Ιστορικές μαρτυρίες ταυτίζουν την πρωιμότερη φάση της σωζόμενης σε ερείπια τρίκλιτης μεσοβυζαντινής βασιλικής με τον μεγάλο ναό, που έχτισε ο επίσκοπος της πόλης Δονάτος, με χορηγία του Αυτοκράτορα Θεοδοσίου Α΄, στα τέλη του 4ου μ.Χ. αιώνα.